MADDE-152: “Devlet mal ve işi olmayanın ve ayrıca nafakası ve geçimini sağlayacak bir kimsesi bulunmayanın geçimini sağlamayı garantiler. Güçsüz ve ihtiyaç sahibi olan kimseleri barındırır.

Bu maddenin delili 149. maddede geçen delilin aynıdır. O Rasul (u)’in şu sözüdür:

“Ölerek, geride bir kimsesi olmayan kişi bir mal bırakırsa ona ben varis olurum. Yine kim arkasında bir zayıf ve güçsüz bırakırsa, o da bize aittir.”

Hadiste geçen (كلا) kelimesi zayıf demektir ki bu, fakirlere şamil olduğu gibi her güçsüz ve ihtiyaç sahibine de şamil olur. Yine Peygamber (u) şöyle buyurmuştur:

وَمَنْ تَرَكَ دَيْنًا أَوْ ضَيَاعًا فَلْيَأْتِنِي فَأَنَا مَوْلاهُ “Kim arkasında bir borç ve yetim bırakmışsa onu bana getirin. Zira onun dostu ve sahibi benim.”[1]

[1] Buhari, K. İstikrad, 2224