MADDE-177: “İslâm Devleti tebaasından olan herkes gazete, siyasi veya gayri siyasi dergiler çıkarabilir. Aynı şekilde ruhsat ve izne tabi olmadan kitap basıp yayınlayabilir. Devletin dayandığı temel ilkeleri yıkmayı hedef alan herhangi bir kitabı basan ve yayınlayan kimseler cezalandırılırlar.”

Bu maddenin delili: Mübahlarla ilgili maddede zikredilen hususlardır, çünkü; dergi ve gazete yayınlamak mübah olan işlerin sahasına girer. Bunlar; genel olarak Şeriat’ın işaret ettiği feri konulardır. Genel olarak bunlar; kelam, tebliğ ve tabirden ibarettir. Aslında mübah olan bu şeyleri yasaklamak, mübah olan şeyi haram kılmak demektir. Böyle bir şeyi İmam’ın yapması caiz olmaz; bunun için gazete, dergi ve kitap yayını ruhsat ve izne bağlı değildir. Ruhsat ve iznin anlamı; izin olmadan çıkarılmaz demektir ki bu, caiz olmaz. Çünkü mübah işin yapılması, Halifenin iznine muhtaç değildir. Halife, ancak mübah olan bir işi tanzim ederek ortaya bir metot ve üslup getirebilme hakkına sahiptir, ki bu durumda, ona itaat vacib olur. Bu da ancak, rey ve içtihadıyla ortaya koyduğu hususlarda, tasarruf yetkisinin Halife’ye ait olan hususlarda itaat vacib olur. O da, bu rey ve içtihadı ile işleri bir düzene sokmaktır. İşlerin daha düzenli şekilde yerine getirilmesini kolaylaştırmak için, Şeriat’ın Halife’ye tanzimi serbest kıldığı hususlarda olur. Bu; bir mübahı men etmek manasına gelmez; mübah olan şeyler hiçbir ruhsata muhtaç değildir. Fakat; bu mübahlar içerisinde, İslâm Akidesini yıkmayı hedef alan veya dini aşağılayan yahut belirli kişilere sataşmalarda bulunan bir söz veya yazı yayınlanırsa, bu yazı ve sözü yayınlayan ve söyleyen kişi, Şeriat’ın takdir edeceği bir ceza ile cezalandırılır. Gazete ve dergi bu suçtan dolayı yayından alıkonmaz.