MADDE – 190: “Devlet, davetin gerektirdiği maslahatı göz önünde bulundurarak, bilfiil savaş halinde olmayan devletler nezdinde elçilikler açabilir. Bu elçiliklerin görevi, davet yüklenmek ve İslâm’a çağrı yapmaktır.” Bunun delili; Rasul (u)’in Abdullah b. Huzeyfe ile Kisra’ya, Dihyettül Kelbi vasıtasıyla Roma İmparatoru Herakliyus’a gönderdiği mektuplardır. İşte Peygamberin kâfirlere gönderdiği bu elçiler, İslâm Devleti’nin kâfir devletlerde elçilikler
MADDE – 190: “Devlet, davetin gerektirdiği maslahatı göz önünde bulundurarak, bilfiil savaş halinde olmayan devletler nezdinde elçilikler açabilir. Bu elçiliklerin görevi, davet yüklenmek ve İslâm’a çağrı yapmaktır.”
Bunun delili; Rasul (u)’in Abdullah b. Huzeyfe ile Kisra’ya, Dihyettül Kelbi vasıtasıyla Roma İmparatoru Herakliyus’a gönderdiği mektuplardır. İşte Peygamberin kâfirlere gönderdiği bu elçiler, İslâm Devleti’nin kâfir devletlerde elçilikler açabileceğinin caiz olduğuna delildir. Ancak Peygamberin Kisra ve Herakliyus’a gönderdiği elçilerin ellerinde mektuplar, İslâm davetini taşıyordu. Bu da İslâm Devleti’nin kâfir devletlerde açacağı sefaretlerin/elçiliklerin birinci gayesinin, İslâm’a davet olduğuna delildir.
